أَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَبا عَبْدِ اللَّه
وَ عَلَى الاَْرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِکَ

این سلام کسانی ست که اگر با تو در کربلا مى بودند، با جانشان (در برابرِ) تیزىِ شمشیرها از تو محافظت مى‌نمودند، و نیمه جانشان را به خاطر تو به دست مرگ مى‌سپردند، و در رکاب تو جهاد می‌کردند، و تو را بر علیه ستمکاران یارى داده، جان و تن و مال و فرزندشان را فداى تو و سپر بلای اهل بیت تو مى‌نمودند. اگرچه زمانه ما را به تأخیر انداخت، و مقدرات الهى ما را از یارى تو بازداشت، و نبودیم تا با آنان‌ که با تو جنگیدند بجنگیم، و با کسانی‌که با تو اظهار دشمنى کردند خصومت نماییم، (درعوض) صبح و شام بر تو مویه می‌کنیم، و به جاى اشک براى تو خون گریه می‌کنیم، از روى حسرت و تأسف و افسوس بر مصیبت‌هائى که بر تو وارد شد، تا جائى که از فرط اندوه، مصیبت و غم و غصه و شدت حزن جان سپاریم.

زیارت اباعبدالله معرفت می‌خواهد. زیارت ولیّ خدا اخلاص می‌طلبد. زائر حسین (ع) را محبتش می‌کشاند. زائر حسین (ع) از دشمنانش بیزار است. زیارت اربعین حسینی؛ زمان فریاد شیعه علیه جور و دشمن حق، بزرگ میدان محبت حسین (ع)، گردهمایی شیعیان ولایت حسین (ع) و تجمع عارفان حرمت حسین (ع) است.

قصد زیارت اربعین می‌کنیم تا دانشجوی محبت حسین (ع) باشیم. می‌خواهیم عزادار حسین (ع) باشیم و ظلم به خاندانش را به گوش جهانیان برسانیم. برای پیمودن این راه، مشق محبت و ولایت حسین (ع) را از خداوند طلب می‌نماییم و قصد اصلیمان معرفت به حسین (ع) و مقام ایشان است.